Kardeşim Ahmet, Kardeşim Çağatay, Kardeşim Orçun.

Bir gün birbirimizi özleyebilmek dileği ile. 

Unutmak için yazıyorum. 

İçimde biriktirdiğim tüm yaşanmışları. 

Biliyorum.

Bende olduğu sürece bu komünizm sevdası. 

Hiç bir vakit konu olamayacak şiirlerim. 

Kitaplarına milli eğitimin 

Bu ahvale darılmasın şiirlerim. 

Biliyorsunuz, çıkamayacağız hiç bir zaman. 

Basamaklarına kariyerin.

Bir gün ya kırlaşmış olacak saçlarım. 

Ya dökülmüş, dedem Osman gibi. 

Vakit o zamanda yetmeyecek bizlere 

25. saati arayacağız yine Hürriyet caddesinde. 

Yine yürüyeceğiz Yenişehir'in karlı, yapraklı, çiçekli caddesinde. 

Bir gazete yapraklarına sarılı gezeceğim sizi. 

Tam yeri altında kolumun. 

Bilemem o zamanı. 

Sahiplenmiş olur muyum. 

Yenişehir'in erik bahçelerini. 

Zannediyorum koymaz bana 

Hürriyet caddesindeki emekli hallerim. 

Çok vakit geçmemiş olacak bu günden Dostum Zenginin ölümü 

Az evvel haber geldi ağırlaşmış Çağatay'ın durumu. 

Unutmak için yazıyorum 

İçimde biriktirdiğim tüm yaşanmışları 

Korkuyorum. 

Bir süre sonra çürük kokar içim. 

Hatırlamamak için yazıyorum. 

Yirmili yaşların baharında. 

Bisikletle dolaştığım şehri. 

Artık kalmadı ömrümün ne yenisi nede şehri. 

Bak bu ölüm ağrısı. 

Tuttu bizi çatı katında. 

Her gece oturup bekliyorum seni Azrail. 

Bu genç yaşımda. 

Erkencisin 

Çat kapı geldin sormadan 

Bütün baharları hesap ettin 

Bu kış olacak değildi sonun 

Söyle Azrail nerede kardeşim Ahmet, kardeşim Çağatay, kardeşim Orçun. 

Osman Erdal