Kapı

  

Adam1: Aç kapıyı artık ikimizden başka kimse kalmadı. 

Adam2: Hayır bunu yapamam. 

 

          Uzunca bir süre kapıyı itmekten vazgeçti. Sanki karşısındakini eyleminden caydığına ikna etmek için bir taktik uyguluyor gibiydi. Belki bu şekilde beklerlerse en sonunda zafere ulaşabilirdi.

 

         Öte yandan Adam2 çok yorgundu ve esasen karşı tarafın kapıyı itmiyor oluşundan çok memnundu. Halihazırda kapıyı tutmak için gayreti kalmamıştı. Çocukken oynadığı oyunlar aklına geliyordu. Halat çekme! Ne oyundu ama… Kendisinin olduğu tarafın hep kazandığını hatırlayıp gülümsedi. Güçlü bir fiziğe sahipti. Fakat karşı tarafta oldukça güçlüydü, oldukça zorlamıştı. 

 

Adam2: Hadi git artık. Denedin olmadı. 

 

Adam1: Haayır hayır! 

 

Adam2: Ben çok güçlüyüm, hiçbir ihtimalde bu kapıyı açamayacaksın. 

 

Adam1: Bundan emin olma işte!

 

          Kapıyı tekrar itmeye başladı. Gerçektende oldukça güçlüydü karşı taraf. Bir şeyler yapması gerekiyordu ama ne? Bir destek gerekiyordu ancak zamanda daralıyordu mutlaka hızlanması gerekiyordu buraya gelmeden önce bu konuyu etraflıca düşünmüştü aslında bu planları arasında bu kadar güçlü bir savunma yoktu. Daha önce böylesiyle karşılaşmamıştı. 

 

Adam1: Bu kapının malzemesi ne acaba? 

 

Adam2: Ne oldu kafamı mı karıştırmaya çalışıyorsun?

 

Adam1: çocukken çok fazla süt mü içtin? 

 

Adam2:  Evet ama konumuzla ne alakası var? 

 

Adam1: Boş ver annemi dinlemeliydim. Bir şey söyleyeceğim orada peçete var mı? Terledim de…

 

Adam1: Var ama vermem? 

 

Adam2: Neden vermiyorsun? bu çok insani bir ihtiyaç? 

 

Adam1: Beni kandıramazsın. 

          Son gücüyle kapıyı tekrar zorladı bu kez biraz daha fazla açmıştı. Ancak tekrar kapandı. Artık yavaş yavaş kapıyı açamayacağını kesin olarak anladı. Son bir omuz attıktan sonra derin bir nefes çekip, dışarıya çıktı.

Ahmet Akdemir

02.04.2023